Ve... sesini duydum ilk defa yýllar sonra Sesinde kýrýldý yine sesimin telleri. Vuruldum, yaralandým o günden beri andým ismini, isminle yaþadým
her sabahýn ilk ýþýklarýnda uyandým aradý gözlerim seni. Nefes almak istedim olmadý gülüm Yutkunamadým. Afalladým... Ýçimde bir þeyler yýkýldý, iþte o an tam da þuracýkta doðrulamadým
Hiç durulmadý bulanýk gökyüzüm. Sarýsýnda acýlarýmý saklayýp Kýrmýzýsýnda umutlarým büyüsün diye Karanfiller ektim içimin enkazýna
Ýzi sürülmez adýmlardý giderken arkanda býraktýðýn Zor olsa da inandým Mavi masallarýn yalancý olduðuna
Ellerimde hayal artýklarý Sesin uðultulu bir rüzgar kulaklarýmda Yýllar sonra yine aklýma düþsen de Göçmen kuþlarla göçüp gittiler Sana içimin enkazýnda Karanfiller büyüttüðüm günler.
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.