Dolduk, zamanla doyduk. Öyle bir doðduk ki, Evrimde devr-i ihanet olduk. Vurduk yýrttýk, kýrdýk daðýttýk, Aktýk azdýk, azgýnlýðýmýzda yaktýk, Yürekten çaðlayan þelaleri.
Baðladýk baðlandýk, Öyle bir olaðandýk ki, Sorma gitsin; þimdi gibi. Dillerimiz verdi, ellerimiz sevdi. Ýhanetin baðýmlýsý, sonsuz eseri olduk.
En kötüsü de bu ya… Ne yana dönsen, Her nasýl düþünsen, Arkadan koca bir zaman akar, Hayýflanýrsýn farkýna vardýðýnda.
Evvel var zaman içinde, Daha doðuþtan baþlar. Ötesine takvimler yetmemiþ belli ki. Sonuçlar baðlanýr hep, bir eklenti bulunur. Esaslar volta atar, iþte o zaman boþlukta.
Somutlar vardýr öznede. Öteki, yanýndaki, diðeri gibi. Söz meclisinde konu aranýr. Ne nasýl niçine indirgenemez. Hayallerimizi suçlarýz zamanla. Boþ yere didiþtiðimiz egolara deðil, Yattýðýmýz gaflet uykularýna yükleriz suçu. Demeyiz, bilmeyiz, bunu biz yaptýk. Oysa verilmiþtir, “sebep sonuç iliþkisi”.
Laf cambazý sorsan hepimiz. Mazeretimiz ömrümüzden çok. Kabahatimizin özrümüzden büyüklüðü, Sindirmiþ, korkutmuþ, Ýçimizdeki dürüstlüðü. Küçük zihniyetlerin beslediði, Çorbacý kiþiliklerle derdest olmuþuz. Zaaflar ahvalinde boðmuþuz ruh dengemizi. Niteliklerin kaybolduðu, Niceliklerin sofra kurduðu, Akþam üstlerinde býrakmýþýz insan olmayý.
Alýþmýþ kudurmuþtan beterliðimizle çýktýðýmýz yolda, Haberimiz var mý kimler kaldý? Giymeye bile emin olmadýðýmýz Kefenin cebine, doldurmadýk mý bencilliðimizi? Þimdi ne kaldý elimizde, Dünden, bu günden ve yarýndan artýk? Sonsuz zaman içinde. Vuran vurana, talan talana, Yakan yakana, yýkan yýkana, Çalan çalana, çýrpan çýrpana, Aþk olsun ihanet seni tutana.
Güç þimdi, en zalim olanda, Makbul, en büyük hain olanda. Þimdi ihanet zamaný boyuna göre, Kim kime ne kadar hayýn, Sayýn bulun bakalým? En çok kim, kime, ne için, Ýhanetine egonun hakim? Þimdi ihanet zamaný. Sosyal Medyada Paylaşın:
feriha Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.