Her gidenin ardýndan dökülür gözyaþlarý, Bir daha kavuþmaksa artýk mahþere kalmýþ. Ömrü bitiren zaman, eritmez mi taþlarý? Ölümün karþýsýnda, diller büsbütün lâlmýþ.
Ömür dediðin ne ki; bir kýsacýk devralem, Çok þey kalýr mazide; ümit, hasret ve elem, Ahrete ulaþmasýn, dünyada bitsin çilem, Tövbekâr olmayanlar, bomboþ hayale dalmýþ.
Yolumuzun ýþýðý; Peygamber ve Kurandýr, Ýnsanlarýn kâmili; sözlerinde durandýr, Sevgi çýkan gönüller, bilesin ki virandýr, Rabbim insanoðluna nice kýlavuz salmýþ.
Ölüme çýkan yollar, hep aðartýr saçlarý, Hepsi geride kalýr; madalyasý, taçlarý, Bir araya getirir tok olanla, açlarý, Cehennemin yakýtý; haram katýlan malmýþ.
Ahreti düþünenler, günahtan kurtulurlar, Ýzleri de kaybolur, bir gün unutulurlar, Akýllardan geçmeyen nimetleri bulurlar, O cennetin yanýnda, bu dünya kuru dalmýþ.
Bahtiyar olan kullar; imanla can verendir, Ardýndan aðlayacak, belki ciðer parendir, Varsa güzel amelin, sana yâr ve yarendir, Rabbim emanetini, birde bakarsýn almýþ.
Sabri Koca
*lâl: dili tutulmuþ, dilsiz
** tebriklerimle.......
Dünya’ya neden geldik; bunu hiç düþündün mü? Aklýný kurcalayýp, yormaya üþendin mi? Allah için güzeli, sýrtlayýp kuþandýn mý? Boþa geçen bir ömür, bilesin bomboþ yolmuþ. ......... Kardelen-1
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.