Üþüyorum Daðlarýmda sert esintiler var Yokluðuna karlar yaðýyor Ayazlarda kaldým yetim çocuklar gibi Sar, dola beni Okþamaya doyamadýðým kýzýl saçlarýna Ver nefesini dudaklarýma Tenin tenimde hayat bulsun Gözlerimde çiðdem çiçekleri açsýn Gelemesen de yanýma Gir rüyalarýma Alyans takýlý parmaklarýnla Sev beni sevgilim...
O kadar yalnýzým ki Mahpus damýnda kalmýþ gibiyim Küçük penceremden bakarken dýþarý Seni görürüm düþlerimle Bulutlar ardýndan Yaðmur olup damlarsýn dudaklarýma Þiir olursun kalemimde Gözyaþlarýmdan akan pýnarým...
Hatýrlar mýsýn Sana kahverengi kazak almýþtým Çiçek deseni kalbinin üstünde Yaný baþýma oturup kahve yudumlarken Öpmüþtüm yüreðinden Uzun bir yol almýþtýk Okyanus’ta Nice yurtlar geçmiþtik Mavilikler içinde kaf daðýný aþmýþtýk Þimdi yoksun Kollarým bomboþ Artýk hüzünlerim yoldaþ! 🙁
Zafer Direniþ ...
Karabulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
direniş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.