Yýl bin dokuz yüz seksen bir, On Aðustos, Haftanýn ilk günü, pazartesi... Can içinde can, Zaman dokuz ay on günü çoktan geçer
Çatlamýþ dudaklarý, takatsiz hali, Bomboþ hastane koridorlarý... Sancý, ah þu sancý, çýðlýk ile gelince Zaman, o aný yaþayan için çoktan geçer
Doktor, ebe zor bela buluna gelir, Can, bir köþede ölüp ölüp dirilir. Ümit yerlerde kan kaybetmeyi baþlayýnca Zaman, o aný yaþayan için çoktan geçer
Ve bir bebek daha doðar Hayattan muhacir, sükûneti ise manidar... Aþk, aþk sancýsýyla vücut bulunca Zaman, o aný yaþayan için çoktan geçer
Bugün...
Bir nefes kadar kýsa Bir hasret kadar uzundu ömür Ýnsanlar suretlerinin suretleri kanýmca Zaman, bu aný yaþayan için çoktan geçer
Sevdayý anlatmaya mürekkep de yetmezken Anlatýlan bir sevdanýn ilk satýr baþý, Aþk, kulun gözünde bir damla yaþ olunca Zaman, bu aný yaþayan için çoktan geçer
Ve son söz...
Verilen sözü unuttuysan ya da her neye inanýyor ve yaþýyorsan. Dön bir daha baþa, baþtan oku gönlünce. Zaman, o aný yaþayacak için çoktan geçer
O söz ki tekrar tekrar okunasý, Araf Suresi, yüz yetmiþ ikide bilinesi. Beklenilen gün gelip çatýlýnca Zaman, o aný yaþayacak için çoktan geçer
Bir gün okuduðun þu Mesut toprak olur, Can dediðim cismim kanatsýz uçar durur, Aþkla yaratandan bir nebze haber alýnca Zaman, o aný yaþayacak için çoktan geçer
Mesut Tütüncüler Denizli (Arþiv - Güncelleme yapýlmýþtýr) Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.