VUSLAT

VUSLAT

Adým Vuslat benim
Mevlâna’nýn yangýnýyým
Mecnûn’a çöllerde Leylâ
Ben ruhunda sakladýðýn
Elest bezminde ki ahdinim…

Nefesim sazlýkta kamýþ iken
Âþýk-ý gülîzârýn topraðýnda yeþeren
Ey yerde arayýp her dem aldanan
Ben gecenin mehtabýnda ayýþýðý
Ummanlarda vurgun, çöllerde vahayým

Adým Vuslat benim
Bülbülün güle sevdasý
Aþk bana hasret, ben ona giriftdârým
Kimine hazan isem, kimine nevbahârým

Gel ne olursan ol diyenlerin daveti
Geldim kapýna diyenlerin icâbeti
Bir ben vardýr bende benden içerü
Diyerek gezenlerin cevabýyým.

Adým Vuslat benim
Ne dünyadýr muradým
Ne cennet ne de cehennem telaþým
Bana seni gerek seni
Yakarýþýnýn ufuksuz sevdasýyým…

Deme ben düþmem nârýna
Son giysim kefendir o musallâda
Can içre canan isterim bu dergâhta
Yunusum, Veysel-i Karânî meftundur adýma…

Adým Vuslat benim
Zâlim zulmettiðinde mazlumun sabrýyým
Can yakma ki öksüzün âhýyým
Yâkub’un gözü yaþlý duâsý,
Mirac-ý Nebî’nin hem tacý hem tahtýyým

Fazile KELEÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: