'unutmayı unuttum'

sen gittiðin gün
uykularýmý çaldým gözbebeklerimden
her çocuða bir gözyaþý,
her dilenciye umutsuzluk,
her amaya masmavi bir gökyüzü býraktým...
banada onlarca þiir düþtü
sana dair yazýlmaya mahkum
okyanus gözlerin için...
ne bir öksüzü yalnýz koyup gitmenin acýsý
ne yaþananlara,
sabahý bilmeyen sewiþmelere nankörlüðün yarasý,
nede bembeyaz bir kaðýda sardýðýn o niþan yüzüðün...
önce yalanlarýn hançerleyecek seni
hiçbiri deðil
önce kendi yalanlarýn
bomboþ,
anlamýný kaybetmiþ,
zavallý diye anýlacak kadar küçücük,
ve delik deþik bir yürekle
savrulacaksýn
delik deþik bir yürekle yýðýlývereceksin kaldýrýmlara...
kendi ellerin bile
el vermeye çekinecek sana
korkacaksýn...
utanacaksýn bazende,
o pis ellerinle
dokunduðun için bu pak yüreðe
aslýnda bende utanmalýyým
tertemiz yürekle
dokunduðum için o kapkara,
kirlenmiþ,
satýlýk bedenine...
attýðýn her adýmda
günahlarýn,yalanlarýn
bir gölge gibi baþucunda olacak
nasýl hesap vereceksin sen Allahýna ?
Allaha emanet ol diye uðurlarken seni hep
o maðrem,
doyumsuzluðun yaþandýðý odamýzdan
þimdi nasýl uðurlarým seni
sen Allahýný þaþýrmýþken ?
kaderin
yaþlý bir çöpçünün avuçlarýnda
umutlarýn
elli ikisi aðýtlanan bir ananýn açýk kalan gözlerinde
ve
sana olan bu kahrolasý sevda
bir mezar taþýnda son bulacak!
kahrolacaksýn ...
iþte oan biraz geç olacak ama
kimi kaybettiðini
anlayacaksýn.





’’ben her baharda aþýk olan adam deðildim
ama seni her baharda seven, bekleyen adamdým’’
Sosyal Medyada Paylaşın: