Bir yoldayým sanki , eliften elife, elif gibi uçsuz bucaksýz...
Pir bir Sultan’ýn ocaðýnda, mola vermiþim yol kenarýnda... Sen yolun karþýsýnda , doða üstü, inanýlmaz, karahindibalar arasýnda... bir þarký söylüyorsun, öyleki, sözleri cennet, ezgisi türkü kulaklarýmda...
Bakýyorum sana görmüyorsun beni! Çaðýrýyorum, duymuyorsun beni! Yazýyorum senden, yazmýyor, siliyor kalemim sana dair her kelimeyi!
Sen mi gerçek deðilsin, yoksa, ben mi mahkûmu sensizliðin, bu bitmez tükenmez elifsizlik kâbusunda ?
14.03.2021 / Daðýstan Ahmet BÜYÜKYILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
bueyuekyilmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.