GİDİŞİN(AYRILIK)
Kalbimin güney sahilinde yeþeren sevgi aðacým
gidiþinle parktaki aðaçlarýn yemyeþil olan yapraklarý
denizin uçsuz bucaksýz
üzerinde martýlarýn kanat çýrptýðý maviliði
Yokluðunda
yüreðimden damlayan kanýmla kýrmýzýya boyanýyor
Aðlýyorum gidiþine
gözlerim kan çanaðý misali
yorgun
yüreðim kurumaya yüz tutmuþ bir göl gibi
hüzünlü
haykýrsam sesim duyulmaz oldu gidiþinle
Beni mutluluða boðan o semt
savaþta viraneye dönmüþ
yýkýk dökük sessiz bir harabe gibi
bana yasaklý
yoksun o semtte
orasý bana anýlarla dolu bir cehennem oldu
gidemem
Sahili düþünemiyorum
yürüyemem
ayaklarým diremez beni düþerim
bir avcý tarafýndan yaralanmýþ bir pelikan misali
Kýratlý bir hayal oldu
giremem
parktaki banklar senin oturmana hasret
parke taþlarýyla döþenmiþ yürüyüþ yolu
seni özler oldu
Gidiþin zehirli algoritmalarýn bileþkesi gibi
her düþünceme ayrý bir zehir zerk ediyor
senli aþk dolu yorgun damarlarýma
öldüreceði yerde
cehennem ateþi gibi yakýyor bedenimi sensizlik
Anýlarýmýn depreþtiði her yerde
yüreðim acýyor
kalan ömrüme zehirli hançerler saplanýyor sanki
gözlerimden akan her damla yaþla
adýný yazýyorum yollara
yokluðuna kahrediyorum sessizce.
15-08-2020 Niyazi Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.