güneþin çýkýnýnda
soðuk þehir
felçleþmiþ duygularýn
küçük sesler korosu sarhoþ
kanlarýnda mayalanan
utançsýzlýk
renkli konfetiler eþliðinde
yýldýrým gibi geçiyor
mermer yüzlülerin hayalarýndan
merhametten müstefid
arsýzlarýn
içleri rahat deðil
sinir uçlarý teyakkuz halinde
gülücüksüz meczuplar
gövdelerini vestiyere býrakýp
gönül açlýðýna girmiþler.
dahasý yok
ötesi yok
berisi hiç olmadý..
bu zamanda ele saygý
kesik dillere gebe.
denizde koþsan
karada yüzsen
nankörsün..
devir
ruhlara su katma ayini
düzenliyor
tenleri acý
gözleri kevgir
boyunlarý fýtýk
kollarý ahtapot
çoðu Firavun!
kikirderken tecavüz
insaný insandan kopardýlar
ne su kabul eder
bundan sonra
ne toprak!..
güneþin çýkýnýnda ki
anneleri bu kez
teknoloji tekmeledi
doðurmaya deðil öldürmeye
ant içtiler..
utanç mevsiminde
insan eti çiðnemek
serbest..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.