Hiç þair demedim, dostum ben bana,
Þairler içinde, bozuntuyum ben.
Yüzüm ayak altý, postum ben sana,
Hiçlik benliðimde, gezintiyim ben.
Ben yarým insaným, bundan gamlayým,
Sun da ihsanýný, beni tamlayým.
Ýrfan bulutunda, zerre damlayým,
Ýhsan testi’sinde, sýzýntýyým ben.
Ýnsan tezgahýnda, beni ararým,
Ýpliksiz mekikle, beni tararým,
Ben beni dokurum, bana zararým,
Ýlmeði bulursan çözüntüyüm ben.
Belki kitabýmda, okunmam sana,
Bin cefalar etsen, yakýnmam sana,
Benim kavgam benle,dokunmam sana
Derdimin içinde, bezintiyim ben.
Hayat su eyledi, arklarda döndüm.
Deðirmen taþýnda, çarklarda döndüm,
Elekten eleðe, farklarda döndüm,
Týpký un misali, ezintiyim ben.
Bilmezsin ne dertler, saklý içimde,
Bu yüzden saçlarým beyaz biçimde,
Ýnsanlar içinde, ben bir hiç’im de;
Sanma ki gönlüne, üzüntüyüm ben.
Evvelden ahire sevgi tatmadým,
Neþemden kahkaha, bile atmadým.
Figani’yi senden, üstün tutmadým.
Ýnsan teknesinde, kazýntýyým ben.
Ozan Figani (Erdem Gümüþ)
13.03.2021
Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.