gün henüz aðarýyor yýldýzlar birer birer kaybolurken pekçok þey eskisi gibi olamamanýn hüznünü yaþýyordu. bütün evren susmuþ sanki onun nefesini dinliyordu o ise umarsýzca elindekilere þükrediyordu. yoldan geçen hayvanlar bile bu dinginliði bozmamak için elinden geleni yapýyor. ve artýk güneþ kendini göstermek için acele etmiyordu. ona göre zaman durmuþ. sadece kendisi ve kaðýtlarý vardý. artýk duymuyordu gereksiz sesleri hissetmiyordu havanýn soðukluðunu ve düþünmek istemiyordu hiçbirþeyi.... Sosyal Medyada Paylaşın:
Nesl-i Asım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.