HAYATIN KAHRI Yusuf Yýlmaz Sokaklar insan seli. Herkes kendi halinde Bir hedefe doðru yürüyor. Kimisi sarhoþ Kimisi sefil bir vaziyette. Öðrenci okula Ýþçi fabrikaya Esnaf iþ yerine Doktor hastaneye Aþýklar kol kola Her çeþit insan var burada. Kravatlýlar geçiyor gayet ciddi. Neþeli, dalgýn, periþan, günahlý, günahsýz insanlar…
-Aaa oda ne? Afyonlamýþ bir tuzak! Yeleðinin altýnda bomba, tik tak! Bomm diye bir ses! Kýyamet mi kopuyor ne! Kaçýþmalar, baðýrmalar, siren sesleri. Bu ne vahþet!..
O an, Sessiz sakin bir yerde, Ihlamur aðacýnýn altýnda, Demli çayýmý yudumlamak Kuþ sesini dinlerken Veya bir deniz kenarýnda Kayalarýn üzerinde oturup Ufka doðru bakarak hayal kurmak varken…
Ne bu þehrin belasý vardýr orada Ne patlayan bombalar Ne siren sesleri Ne de acý çýðlýklar… Maalesef öyle olmuyor iþte Sen hayatý deðil Hayat seni sürükler. Orada payýna düþen neyse O kadar yaþarsýn. O kadar…
Her yer bela cengeli Birinden kurtulur Öbürüne takýlýrsýn. Ýftiralar, alçaklýklar, ihanetler… Ýnsanoðlu deðil mi? Hayatýn kahrýný Çek, çekebilirsen…
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.