göremediniz hiç içimde yeþeren çiçekleri
koynumdaki þaþkýn çekelezlerin yuvasýný
omzumda kartal, eðilmez yamaç hovardasý
üzerimde kaç yýldýr yýkanmayan bir kabuk
ne deli rüzgarlar esti- geçti hayatýmdan
kimi zaman solgundum, içim toz-duman
kimi zaman size ferahlatan gölgemi açtým
mevsimleri unuttuðum ise külliyen yalan
neyse geçmiþi anmak için az zamaným var
örtün üzerimi toprakla bugün ya da yarýn
sormayýn n’olur bu tafra kime,neye,neden
hiç sýrasý deðil þimdi için için yanasým var
küllerimi çiçeklere serpin
unutmadan…