ah bu ölümler bu salgýn bu kýsýtlamalar bu hastalýklý çürümüþ zamanlar iþte benim üzgün sabýrsýz hallerim susuyorum cömert ýþýðýyla ay umut veriyor gecenin siyahý kadar mutsuzluk var hüznünü taþýdýðým günleri yakamozlarla yýkýyorum denizin kenarýndaki taþ söylesin bugünler nasýl da tedirgin her gün sela veriliyor ölüm ne zaman gelip bulur ipek kanatlarý olmasa mehtabýn avare ruhum tükenirdi hayatlarýmýz virüs tehdidinde yokuþlar çýkýp duruyoruz þehirde bir að gibi þehrin damarlarýnda akýyor endiþeler cama vuran yaðmura koþuyorum boynum bükük alným üþüyor kendimi demliyorum küllerimde zihnimi emanet ediyorum aynalara yaþ 65 hedef virüs gibi görüyor toplum gülleri çürüten bir kabus sanki mecnun gezinen bir ruh taþýyorum itirazlarýmý nereye assam iniltiler geliyor keþke virüs kadar kýrýcý olmasalar ölecekmiþiz gibi bakmasalar çok zalim oluyor insanlar..
12.03.2021 / Çengelköy Mustafa kaya Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.