GÜLÜME YER KALMADI

Bir gül dikeceðim el deðmemiþ saksýlara,
Bir ömür býraktým yaþamadýðým hayata,
Gül derleyen parmaklarým acýlar içinde,
Gönlüm açýlmýþ sevgilimi bekler dört gözle;
Yorulmayan süvari oldum kimsesiz yollarda,
Viranelerden acýlar yükseldiðinde gökyüzüne,
Her kalp atýþýmda bir kurþun saplandý yüreðime,
Tecavüze uðramýþ kýz gibi hayat karardý yüzüme;
Yaþarken cennet diye sarýldým cehennem ateþine,
Gitmeyen dumanlar çökmüþ yüce dað baþýna,
Umudumla arama giren Gaf Daðý mý acaba,
Umudum asil cengâver bedenim bitap hasta;
Geceler yüzünü asmýþ gündüzler sahte,
Gökten bir yýldýz düþmüþ el deðmemiþ saksýma
Gülüm gülüm, incitmedim seni baðrýmý yaktým,
Eriyen yaðlarýmla baðrýmda seni büyüttüm;
Bu küçük dünyaya kocaman yüreðim sýðmadý,
Alemi alsa da içine gülüme yer kalmadý,
Yana yakýla beslediðim gülüm elimde kaldý,
Uzaklara baktý gözlerim, hayallerim gülüme takýldý;
Erol KEKEÇ/10.03.2021/22.00


Sosyal Medyada Paylaşın: