YER GÖNLÜMÜ YEDİ

Ey sevdiðim benden sonra sana sorarlarsa,
Nasýl yaþadý neler yaptý kime gönül koydu,
Gönlü kýrýk gitti Yaradan diyeni kim bilir ki,
Öyle bir koydu ki býraktýðý yer gönlünü yedi;
Adalet dedi, adalet uðruna kendini tüketti,
Ýnsanlýk için eridi ölenler için yaþamayý bildi,
Bir yýldýz kaydýðýnda arkasýndan bakar giderdi,
Huzurlu olsa da acýlar içinde yüreði eridi;
Daðlar kardeþim der aðaçlara sarýlýr kalýrdý,
Torak gibi merhametli, su gibi azizim derdi,
Kedilerle sevgili tavþanlarla yol giderdi,
Benim atým dediðinde hep rüzgâr gibi eserdi;
Anlatacaklarý boðazýnda kalýr göz yaþlarý çaðlardý,
Turaç ötüþünde içini dökerdi Yaradana ikindi vakti,
Sazlar ve kamýþlar arasýndan süzülerek gelirdi,
Yüzünü çevirir gökyüzüne dalýp gider transa girerdi;
Yeryüzünde varlýðý olan her þeyi sever ayrým bilmezdi,
Gecenin karanlýðý çöktüðünde þakýrdardý bülbül gibi,
Hakikat yolculuðunda soluksuz kalsa da yorulmazdý,
Ama bir gün öyle yoruldu ki gittiði yoldan geri dönmedi;
Erol KEKEÇ/10.03.2021/00.22

Sosyal Medyada Paylaşın: