ben asuman
ben asuman adýmýn üzerinde entarili kuþlar uçuþurken
sarmaþýk defne yapraklarý kuþatýr sýzýlarýmý
dört sýra halinde abasý yanýk maniler söylerken kocakarýlar
ökse vurur, kol kýrýlýr, yen içte kývrýlýr harlanarak...
ben asuman yanyana oturduðumuz uçurumlar deryasýnda
uzak gemiler geçer kirpiklerimin uçlarýndan
sancakta sen sansürsüz þarkýlar söylerken...
ünlemsiz halatlar dolanýr b-elimden
ben asuman ýþýksýz yolu adýmlarken arka sokaklarda
sarhoþ balýkçýlarýn aðýna takýlan
kýrmýzý benekli balýklar gibi
can çekiþirken yakalarým kendimi...
ben asuman dudaklarýma sürdüðüm boyayý daðýtýrken esmer
ýslah olmayan ferman devþirirken ter ter
yosun kokulu cümleler þaha kalkarken fer fer
aklýmdan geçen mýsralar boylu boyunca seviþir bayým
ben asuman ýsýtýlmýþ mor bakýþlý üzümler dökülür saçlarýmdan
ýssýz ve karanlýk yol üzerine tünemiþ saksaðanlar...
saçaklý damlarda evde kalmýþ kýzlar gibi
düz taban atlar tökezleyerek düþerken
düþ erken
erken tökezlerim...
ben asuman kuytu bir gecenin soluðu olsam gelir misin?
ya da
üzümlü kek yaptým, yer misin?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ülviye Yaldızlıı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.