SUS! Hiçbir þey yokmuþ gibi gelir, ok gibi deler, yaralar, kanatýr içini… Bir þey söyleyemezsin, boðazýna düðümlenir ayrýlýk türküsü. Acýtýr ,çeker gider içinden bir hasret.. Geçer ya da geçtiðini sanýrsýn . Hisli bir þarký, içten bir kahkaha, Bir fincan kahve içinde barýndýrýr onu . Tam “unuttum “derken yine çalýnýr kapýn ,hatýrlatýr eskiler, Tasý taraðý toplamýþ gelmiþtir anýlar, .. Ýçinde piþmanlýklar, içinde çaresizlikler; keþkeler ; düþmanlýklar… Rüzgâr fýrtýnaya; fýrtýna tufana dönmüþtür… Bunun adý özlemdir, bunun adý aþktýr; Bunu adý piþmanlýktýr; Bunun ad ý“sus!” tur…
Þenol ÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şenol ŞEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.