aniden kesilen sesler gibi kesildi nefesim duyan yok gören yok davetsiz misafir gibi ölüm meleði gözümde yaþlar bedenim çýrpýnýþlara tutsak geldim gördüm gidiyorum iþte yokluðun ölüm kokuyor ne hoþ gelirdi bana oysa seninle olunca cennet kokusu varmak ise iki adým koþmalýk... beklenmedik anda çýktý karþýma sen gibi ölüm; yarým kaldý her þeyim... uzun bir yolculuk çýktý bahtýma yorgun ve bitkin bedenime varlýðým bir bulut gibi güneþle yok oldum iþte... tükenmek ve tükeniþim bir mum gibi sonbahara teslim olan yapraklar gibiyim ufak bir rüzgarla ölüme koþmaktayým ne saðým yaþar ne solum yolum görmeyen gönüllere yolum görmeyen gözlere çýkmakta yaþantýmýn sonunda bir belirsizlik sessiz sedasýz ölüme varmak ve sonra gördüm kendimi dev aynasýnda tükenmek ve tükeniþim bir mum gibi...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞAİRbaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.