Yüreðe bir yangýn düþer; Yok olur umutlar... Yarýnlara atýlacak adýmýný, Geri çekmek zorunda kalýrsýn. Haykýrmak yetmez olanlara Aðlamak biçare...
Eksik kalýr bir yanýn; Bir yanýn beklenti içinde... Bir yanýn yýkýntý. O gelecek der yüreðin, O gelecek! Ama herkes gelir sana; Bir o gelmez. Baþýn sað olsun o zaman... Sað olmayan yanýna rahmet...
Gözünde canlanýr anýlar. Yaprak gibi dökülürsün yerlere... Kolunu kanadýný toplasa da insanlar Toparlanamazsýn bir türlü... Paramparça yüreðine Söz geçiremezsin...
Ýnsanlar daðýlýr sonra. Uçuþan yapraklar misali... Onlar, daðýldýkça yeþerir... Sen yalnýzlaþtýkça solarsýn.. Bir baþýna darmadaðýn Ýçindeki dehlizlere dolarsýn... Bir de bakarsýn haline; Ateþ düþtüðü yeri yakarmýþ... Öðrenirsin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Cuma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.