Yine bir yaprak düþtü rüzgârlar sert esince, Dallar ondan habersiz, o dallardan habersiz. Sandým kýyamet koptu yâr selamý kesince, Pullar zarftan habersiz, zarf pullardan habersiz.
Herkesin bildiðini, bir ben mi bilmiyorum? Gözyaþlarýn aktý da, bir ben mi silmiyorum? Herkes koþup geldi de, bir ben mi gelmiyorum? Yollar benden habersiz, ben yollardan habersiz.
Ömür geçip gidiyor; her dakika, her bir an, Nafile geçen ömre ne kadar yanarsan yan! Ölümü hissedersin, bittiðinde heyecan, Yýllar günden habersiz, gün yýllardan habersiz.
Gýrtlaðýmý sýkýnca ölümün soðuk eli, Hayatýmla ödenir günahýmýn bedeli, Ölüme karþý aciz; hem akýllý, hem deli, Sal mevtadan habersiz, mevt sallardan habersiz.
Hayat dediðin ne ki; doðum, ölüm arasý, Herkes borcunu öder, geldiðinde sýrasý, Bu yolda herkes eþit; beyazý ve karasý, Kullar sûrdan habersiz, sûr kullardan habersiz.
Elveda diyeceksin, üç gün kaldýðýn hana, Mahþer günü dehþetli, ateþ dokunur cana, Ruh bedenden çýkýnca kolun düþecek yana, Kollar elden habersiz, el kollardan habersiz.
Sabri Koca
*sal: tabut *mevt: ölüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.