'ne istediğimizi bilmiyoruz'

insanoðlu bazen,
atlamak ister ya uçurumun ta en kýyýsýndan
ta en bilinmezlere düþünceye kadar.
hani warmak isteriz ya bazen,
acýnýn,
çilenin,
kederin en dibine.
ya da
bazen coþmak isteriz çocuklar gibi,
ne o uçurum kýyýlarý gelir aklýmýza
ne de bilinmezler!
o an
warolaný doyasýya,
çýlgýnlar gibi,
’sýnýrsýz’
yaþamak isteriz.
acýnýn yerine zewk alabilmeyi,
çilenin,kederin yerine huzuru
umudu arar we bekleriz.
hep karþý tarafta ne eksik olduðuna bakarýz
aslýnda önce
bizde ne war? bilmek gerekir eksik ararken karþýda...
ne aþk keser bazen insanoðlunu,
ne þehwet,
ne huzur,
ne de para hatta bazen.
ama öylece dalarýz,
öylece bomboþ hissederiz bazen.
sanki warolan aþk yokmuþ gibi
yaþanan dostluk bitmiþ gibi
tapýlan analar bile gitmiþ gibi gelir
yüreðimize,
en derinlerine...
nedendir bilinmez ama
ne mutlu olmasýný becerebiliyoruz bazen adam gibi
ki okadar çok nedenimiz warken bunun için,
ne de doðru dürüst yaþananalarýn yada yaþanamayanlarýn acýsýný çekmeyi!
hep bir doyumsuzluk hepimizde,
hep bir ’’aa bu olmadý’’ edalarý.
ne demeli,
Allah sonumuzu hayýr etsin...


umutlar tükenir giderse birgün,
nefes alma ozaman arkadaþ
sen boþa yaþýyorsun.
Sosyal Medyada Paylaşın: