Bir ihanet’üstü vakitlerinde bezirganlarýn mezatýnda satýldý hayatým. Ve o günden sonra, hiç bir kuyuda bulunmadý cesedim. Biraz ölü birazda diri’ydim Kenan’dan uzak, Diyarbekir’den öte kimselerin bilmediði bir sýnýr hattýnda.
Boynuma sarýlan Yusuf’suz bir yalnýzlýktý, yoktu o katran karanlýkta parlayan umut. Avuçlarýmda sipersiz kalmýþtý duâ’lar Ve merhametsizdi günahlarým, dönmediler kýbleyi tövbeye. Bulun beni! Orada deðilim. Bir balýk karnýnda.. Bilmiyorum ki, Sahi hangi okyanusta’yým.
Sen, ey! hayali ziyan ben Nerden zuhur ettin iklimine hüsranýn. And içilmiþ asrýn, insan ayin’inde kayýpsýn. Bir soluk istesen, oksijeni tükenecek kâinat’ýn. Görün beni! ölmedim ben, ama nefes alamýyorum. Yaþýyormuyum.. farkýnda deðilim ki, Sahi hangi t’araftayým.
Karanlýðýn çöktüðü sessiz bir köyüm. Bir dengbej’in aðýt’ýnda, umudunu namluya verip hayalini öldüren bir eþkiya’yým. Kaderim kedere müptela. Ve kaç defa Musa’ca varýp çýkmazlara, firavunca boðulmuþum. Beni duyun! Lâl deðilm ben, sadece dilim yaralý ve yorgun. Hiç mi yoktu çýðlýklarým. Peki ya kulaklarýnýz. Unutmuþum Sahi hangi korkuda yitirdim sesimi.
Bir an için toplamaya kalsam kendimi, dönmek istesem ardýma. Kalmamýþ hiçbir yaným ve kayýp her aným. Sürüldükçe süründüm dünya sürgününde ne Hâbil nede Kâbil’den yana gidecek bir yolumda kalmadý.
Þimdi tüm yorgunluklarýmý, hayalsizliðimi ve, beklentisizliðimi de alýp, çekiliyorum artýk umut tahtýndan. terk ederek þehirleri Süleyman.
Ne zaman yaþamak istesem, kulaðýmda istircâ yankýlarý. Hüner midir gerçekten, azrail’e hoþgeldin diyebilmek. peki ama nerde ve ne þekilde Hafýz. Nemrud’un kalesinden düþerkenmi... Yoksa, kendi yaktýðým ateþte yanarken mi...?? Yakan ateþe âmenna söndüremeyen suya eyvallah Ýbrahim.
Velhasýl... "Vuruldum yüreðimin kerbelâ çölünde, ama beni feryad edecek seste, Zeynep yoktu!"
Hüseyin Sabruk (H.H) Diyarbekir. Sosyal Medyada Paylaşın:
H.H Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.