Beraber oynarken, okula giderken, hepsi küçüktüler.
Sonra deðiþtiler, çok deðiþtiler. Büyüdükce büyüdüler. Kapý komþu Zeynep de büyüdü; Baya güzel oldu hani. Ayla’ya bakma, Çok tombullaþtý.
Küçükken hepsi güzeldi. Kardeþ gibiydik. Ama biri hariç, O deðildi. O baþkaydý, bambaþka; siyah kývrýþýk saçlar, mavi göz, biraz da naz. Hayallerimde gezerdi Hep de onun resmini çizerdim.
Bir ara taþýndýlar. Uzaða, çok uzaða gittiler Göremedim uzunca. Yillar sonra aradým buldum Öðlesine iþte... Evlenmiþ. O da tombullaþmýþ..
Ne günlerdi ama! Bizim mahallenin kýzlarý hep gülerdi...
21.11.2015
MEHMET SEMERCÝO...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet SEMERCİO. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.