Gece sabahýn koynunda sararmýþ Biz zamanda.. Ýki dizeye sýðýnmýþýz
Ýlk aðýzdan çýkan ilk ses mi? Yok yok o deðildi ama kapýsýz
Doðduðumuz topraklardan olmalý, kulaðýmýza ezan da okunmuþtur kim bilir Bir daha hiç duymayacaðýmýz bir ses belki de..
Perdeler çekili bir evde gözümüze duman kaçmýþtý, oturmak yasak. Ortasýndayken her þeyin bir ses ve bir sessizlik
Geçelim burayý, burasý öldürür. Ya sonrasý, Olmaz Burdan da çýkmayalým Burasý hayat.
Oturmak yasaktý, gözümüz bir e-li. Görmek için miydi, görebilmek için mi yoksa
Bir yokuþtan aþaðý yuvarlanýrken arkamýzdan yuvarlanan taþlar körlügümüze eþlik ederken, bir nehirde bulmak kendimizi, evet evet gözümüz bir e-li Bir el gözümüze.. Ýþte þimdi gölgesiz bir ev burasý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Kutluay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.