kumral baþýnýn üstünde kýzýn
sadakatsiz sebatsýz aþksýz
yaðmur geçiren kýrýk kiremit çatýlar
ve mor lekeli küs eteðinin altýnda
çok kalpsiz salýncaklar oldu
kýrkýna çýkana kadar çocuk olmadý o hiç
ömrünün ilkbaharýna düþen
tek bir ilkbahar sabahýnda
inanmazsanýz tahteravallilerine sorun
malum yeri bitli kentin bahçesiz evlerinin
parksýz arsalarýnda.
kimin ayaðý yere saðlam basmýþ
kim asýlý kalmýþ kimin kokusu sin havada
býrakýn be gidilir mi oraya bu havada!
onun arsasýz parklarýna sorun
hayatta kalmýþ bazý kuþlar vardýr mutlak
çok ihtiyarlamýþ bazý kuþlar...
hem öyle kuþlar ve ihtiyarlar vardýr ki
ölmezden az önce aðladýklarý her þeyi
anlatýverirler nasýlsa.
aynanýn karþýsýnda
yanaklarý allýksýz dudaklarý uçuk
ayalarý kaynar ‘sudan sebep’ bir egzama
ayaklarý öz annesinin topuklu hevesinden mahrum
boynu üvey olanýnýn boncuklu kösteðine ram
babasý dalaþýyorken ustayla
iki kilo hamsi için pazarlýk falan
bitli kentin balýk çarþýsýndan eve
önce öksürüðü gelir
öksürüðü önce gelir
ayak sesi hep sonra.
ve dolaþýrken kýzýn elleri ayaðýna...
yedi yaþýndaki kadar kadýn olmadý hiç bilin!
inanmazsanýz akdeniz caddesindeki evin
o çok aðýr ve çok bordo
hem tok kadife perdelerine sorun
söylesinler bu tiyatro salonundan
kahkahalar müzikler yoksa sabýr mý taþmýþ
patlamýþ mý avuçlarý komþularýn alkýþtan
býrakýn be gitmeyin yorulmayýn sormayýn
kara kýþta genzinize varasýya kar!
yaz günü çöl. bir küçük kýz o kentin tam göbeðinde
ki özlerinden sýzan beline beliðine dek göl.
dün gece gördüm çokça büyümüþ çokça küçük
dedi ki hiç bunca çocuk olmadým ben
hiç bunca kadýn... ah bu son!
dedim ki neden
dedim ki kim
dedim ki
hani senin kokun havada bir sin
dedi ki býrak beni.
“sevdiðimin çocuk parký aþk akti
tam mut vakti gözlerine bak da öyle bil
ayakta kalmýþ bazý ruhlar vardýr
ve çok bahtiyar bazý adamlar...
hem öyle sulh ve bahtiyarlardýr ki
ölmezden çok önce güldükleri her þeyi
öðretiverirler nasýlsa."
JD
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.