Yalnýzlýðýmý anlatacak bir kelime bulamýyorum bu beden hep durgun, hep yorgun uzaklardan bir bekleyiþ var ruhumda... Öncesi olmayan bir sonunun beklentisi içindeyim mutsuzluðum bir yokluk, Kendi kendime düþünür buluyorum, kendimi yine anlamsýz, mýsrasýz boþ donuk yüzlerde, Biliyorum bir yerlerdesin bekliyorsun sende, neyi kimi bekliyoruz bilmeden öylesine, Oturuyorum yine kelimeler kalemimin ucundan dökülüyor, herhangi bir þiir dinliyorum, zevkimce seni hatýrlatýyor bana, Seni bilmeden, tanýmadan sevmek, ne zor aslýnda öylesine beklemek, Gelsen ne güzel olurdu, her nerdeysen elimi tutsan öylesine yürüsek, tüm gözler önünde mutlu olsak, biz olsak. Bu böyle ne kadar devam eder bilmiyorum, her nerdeysen çýk gel kalbim ben hep seni beni sevdiðin yerdeyim... Özbil,
Sosyal Medyada Paylaşın:
harika3517 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.