Vay be! Ne de çabuk unuttun gökyüzümü, Oysa, bulutlara, kuþlara, sevdalanmýþtým. Hani biraz olsun vardým düþüncen de, Hüzünlü hüzünlü güldüm bak yine...
Vay be! Hatýrlar mýsýn? Ne zaman geçsek bir balýkçýnýn önünden, Radyodan þarkýmýzý çalarlardý, Sanki bildiklerinden. Ayný an da mýrýldanýp söylerdik. Þarkýlara bile meze olduk diyip, gülerdik.
Vay be! Bir zamanlar, Birbirimize olan sevgimize ve saygýmýza, Hatta, kahkahalarýmýza bile sarhoþtuk. Güzel hatýralar biriktirip, Hep peþinden koþmuþtuk... ( DeN!Z )
Sosyal Medyada Paylaşın:
seaist Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.