DİLENCİ

Bir yaným Karadað, bir yaným Ulu,
Bükülmez dediler sevdanýn kolu,
Sarpa vurdum þimdi, kaybettim yolu;

Ne olurdu el sallasan ýraktan?
Kurtulsaydým bir ömürlük meraktan.

Artýk bu ovalar, eylemez beni,
Þimdi diller tutuk, söylemez beni,
Çekip gittin, kimse, toylamaz beni;

Açmaz gülüm, ne olur sen gülüver!
Böl þu karanlýðý, artýk geliver.

Karadað’a inat, eðmedin baþýn,
Buz kesti yüreðim, bitmedi kýþýn,
Anlamadým gitti, ne idi düþün?

Uzattým boynumu kurbanlýk gibi,
Kaç göðse asýldým gerdanlýk gibi...

Bekledim yýllar var sessiz, sedasýz,
Anlamadýn gitti beni, be kansýz!
Bir devir yaþattýn, ezansýz, çansýz;

Sen hangi dindensin, yok mu imanýn?
Yüreði yarýldý günde zamanýn!

Sýrtýmý dayadým bak, Karadað’a,
Ne dilekler tuttum, çaya, ýrmaða,
Çim altýndan gözetti de kurbaða;

Savurup saçýný, bir kez bakmadýn,
Yorulmadýn, usanmadýn, býkmadýn...

Gel artýk, yüreðim, döndü kazana,
Sür beni Yemen’e, ister Fizan’a,
Eridim, tükendim, döndüm hozana!

Bir yanlýþla tekrar dünyaya gelsem,
Yine seni, kapý kapý dilensem...



Hayrettin YAZICI









Sosyal Medyada Paylaşın: