Üşüyen Karanfil
üþüyorum
kalbim
karanfil
rahlende yazgýmýn satýrlarýný okurken
sinemde acýmsý zehir dökülür
kül kokan bir þehrim þimdilerde
s / u s u m a
ü þ ü
a þ k a
mavimtrak
gecelerin karanlýk yaðmurlarý yaðdýkça üzerime...
hâyalini giyinmekten gözlerimin
sen kokan nefesim sardýkça senimi
o zaman
hasretin vurur
sûkunetim parçalanýr
isyankâr saatler yelkovana
akrep zamana aðlar
cinayet sahnesi lûgatim þ â i r
güz alfabesiyim
hüzün yaðarken bulutlarýn grisinden
vuslat kokuyor gözlerimin irisi
kalbimin ýssýzlýðýnda recm edilen
kör bir kalem dilsizliðim
gülücükleri katledilmiþ çocukluðumun
avazýma çöreklendikçe senli sözcükler
dilimin ucunda ýslanýr
yutkunsam uçuruma yürür yüreðim
dilimin yakarýþýnda yapraklar ürperir
dem vakti þimdi
melanet yaðmurlarý iniyor üzerime
sularýn, rüzgârýn buz k/estiði yerde
d/üþüyorum uçurumlardan
yazdýðým bütün kelâmlarý yakýyorum þimdi
bütün umutlarý baharlardan ödünç aldýðým
göç yazýlmýþ s u y u // t o p r a ð a
kan lekesi üzerine düþen kül ahengi
sana geç kalmýþlýðým yarým kalmýþ bir þ i i r
kanayan bir kalem dilsizliði kalbim
içimdeki fýrtýna
hüznüm de taþýdýðým deprem
hüzün bulutlarý gizledim gözlerimin hâresine
ürperir zaman hayatýn zêrrî rengine
ve kanayan bir kalem
býraktým!...
kurumuþ ýhlamur kokularýný
karanlýklar diledim
üþürse üþüsün sevdam.!
þimdi
tüm umut kýrýntýlarýmý yamalý ceplerimden alýp
yaðmur buðulu camýmýn pervazýna yem býraktým
bir hoþça kalla..
Gizem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.