hýrçýn denizlerin alizeleri yuttuðu
aç mendireðin ýslak koynunda
aðlaþýr martýlar
karþý daðýn göðsünde yeþil bahçe
uzanýr sesim kardelen boyu
eðilir yalnýzlýða
gümüþten bir köprüdür ruhum
gelip geçti tüm yolcular,
virane kaldý
gönül
otaðý
þimdi
yetim bir aþkýn masalýný dokuyor kuþlar
meçhule revan ömrün kýssasý günler
heyulasý canlanýr gözlerimde -anýlar sahra çalýsý
heyhat! uykuya uyanýr mý gecenin maviliði
gün doðumlarýna gebe çaresizliði
anlatýr mý akçaaðaç gölgesi
sam yelleri vururken güz güllerini
karanlýðýn kanatlarý sürtünüyor omuzlarýma
yokluðun fýsýltýsý rüzgâr tokat gibi çarpar yüzüme
kayýp yýllarý öteleyen zaman
söyle yitip gider mi
kederin âmâ izleri
mart güneþine gülümseyen
kar buðusuyla taçlanmýþ nazlý çiðdemler
ýþýltýlý bir günün soðuðunda kucaklayýn
býrakmayýn titreyen ellerimi
ah! kalbim cehennem ateþlerinde…
ayþe uçar
24. 02.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.