Seninle güzel...

Yaramaz bir çocuk gibi seviyorum seni....
Mutfaktan birþey aþýrýrcasýna,
sana ait parçalarý kalbime taþýyorum...
Üstüm baþým kir pas içinde...
Ama yüreðim tertemiz....
Sanki yavru bir kuþ gibi kondun gönlüme...

Þimdi yürüdüðüm her yol,
gördüðüm her insan,
duyduðum her sözde seni anýmsarým...
Dinlediðim her þarký seni anlatýr...
Ne varsa bildiðim seninle güzel oluyor...
Sen kalbime gülücük daðýtýrken...
ben sadece seni seviyorum....

Önceleri iklimleri kovalayýp baharý yakalayamaya çalýþýrdým....
Þimdi baharýn yeni alevlenen filizleri gibiyim....
Güneþ ne zaman doðarsa doðsun,
Rüzgar ne taraftan eserse essin,
Dalýmý, yapraðýmý, çiçeðimi koparýrsa koparsýnlar....
Topraðýma kök salmýþsýn birkere,
Seninle yeniden filiz alýr,
yeniden yeþillenirim...

Bana yabancý gelirdi,
Baþkasýnýn yüzünde kendi yüzünü görmek,
Ellerini tuttuðunda kendi kalbinin attýðýný duymak...
Meðer sevmek sevilmek ne güzelmiþ,
Artýk zaman ister geçsin ister geçmesin...
Gün ister doðsun ister doðmasýn...
Seninle herþey güzel...
Ben gülüþünü neyle anlatayým?
Güzelliðini hangi kelimelere dökeyim?
Hiç sevgili bir þeyle benzetme yapýlýr mý?
Bir kere sevmiþ kalp.....
Hiç seven kalbe niye sevdin denir mi?


Sosyal Medyada Paylaşın: