ne evvelim kalsýn toprakta
ne ezelim..
ütopya dolu sandýklarýmýn içinde
naftalin kokulu çocuklar var.
kayýp damar aralarýmda
yalnýzlýk hücremi bölün
içim sýfýrýn altýna düþer.
kaburgalarým deli gibi sallanýyor
tüm cinnetler toplanmýþ
üzerimde deniyor
atom bombasýný..
genimle oynaþtýlar
iyiliklerimi kemirirken..
gece gece þizofren sancým tutmuþ
ölüyorum..
duvardan duvara dövünürken
batýp çýkan
ezilmiþ gül/me hüznümün
dikenleri mi?
kendime tokat attým
son kez
aklým yavaþlamadan..
göðüsler hep bi uçurum
konamýyorum
kendi þiirine yabancý
kangrenli dudaklarým kervan/siz
ebedi sevgilim
gözümde asuman iken
intihara gebe ipuçlarým var
kekeme ormanlarda..
ey uyur gezer ruhlar
pamuk prensesin zehirli elmasýný yemeyen
yedi cüceye arkadaþ olsun..
zihninize attýðým
týrnak izlerini
yeni uzvunuz olarak algýlayýn..
olmayacak duanýza
köy
kýlavuz
harita
benden..
yalana þiir bulaþmýþ
kýrk þair ölmüþ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.