Ucu Yanık Satırlar

Sinem çöle döndü, gözlerim uzun göle
Hayat gülüm yâd ellerde mahzun köle.
Bir zehirli çýðlýktýr göçebe yalnýzlýðým
Ruhuma heyelan gibi boþluk doldu.

Atýldýðým ateþler düðüm düðüm
Gurbet çile yumaðýdýr sabýrla ördüðüm.
Gördüðüm hep ayný bu aynada:
Kafes, sis, zehir, zincir, hýçkýrýk…
Sevdaya uzanamayan kollarým kýrýk.
Issýzlýkta Mecnun, sessizlikte Ferhat’ým,
Asumana sýðmaz feryadým.
Sorular zonklar beynimde:
Kimdi Allah’ým,
Kimliðimdeki fotoðrafýn sahibi kimdi?

Ey sevgili, aþklarýn en güzeli!..
N’olur sýmsýký tut üþüyen elimi.
Aydýnlýðýn kevserdir ruhuma
Senden gayri “canan” istemem.
Yaþýyorum sanma gittin gideli,
Hayalindir avucumdaki tek teselli.
Vakit kýþ, ara uzun, çok kar var,
Uzaktan göz kýrpar yýldýzlar.
Umudunu koru, sabreyle gönül,
Elbet gün doðar,
Yol açýlýr,
Ben de giderim.

*****
(Bu þiirin 3. kýtasý; 20/02/2021 tarihinde, Telmihçe Dergisi’nin elektronik eki Telmihçe Þiir’in 2.sayýsýnýn 28-30. sayfalarýnda yer alan “Kardan Endam” adlý þiirimin 3.bölümü olarak yayýnlanmýþtýr.)
*****
www.telmih.com/telmihce-siir-2-2021-ahmet-tevfik-ozan-hatirasina/
*****
(Ýlk yazýlýþ tarihi: 11/12/1997, 07:51; Dýþ kapý nöbeti, Ardahan)
*****
(Ýlk ismi: Daðlanmýþ Satýrlar)
*****
Son tashih zamaný: 31/05/2023, 08:59; Kocasinan, Kayseri)
Sosyal Medyada Paylaşın: