Savaş Ölüm Toprak

Þehirler çiziyorum duvarlara
duvarda þimdi þehirler.
Entarasi ýslanmýþ yarim
dolanýr salýnarak sokaklarýnda.
Kaldýrým kenarlarýnda ki anneler
emzirmekte bebeklerine mutluluklarýný.
Oysa mutluluk
bir intihar komandasý gibi dolanmakta caddelerde.

Köprü üstünde ardýn sýra dizili iþportacýlar
merdivenlerde nara atmakta dilenci kadýn
köprü altýnda ilk müþterisini beklemekte bir travesti.
Eve dönüþ yoluna girmiþ duraktakiler
iç içe girmiþ insanlarýn arasýnda
yavþak bir gülümsemeyle ölümü müjdelemekte
metan gazýný bahane ederek, konteynirdaki bomba.

Þehirler çiziyorum duvarlara
uçaklar, arabalar, trenler.
Mutluluða uzanan yollar çiziyorum.
Ne yapsamda silmesini beceremiyorum
yolun sonuna sizler için kazýlmýþ mezarlara.

Býrakýyorum artýk duvarlara bir þeyler çizmeyi.
Anlýyorum artýk;
ne kadar çizersem çizeyim
hayatýn matematiksel denkleminden kopamýyorum.
Ne çizersem çizeyim hep ayný iþlem.
Savaþ çarpý ölüm, eþittir toprak.
Sosyal Medyada Paylaşın: