Ölmeden bir gün önce
Azýlý ölümler kaynatýyor kanýmý
Öldü mü geç ölmek lazým
Öyle deðil mi
Ben
Dünyaya alýþamamýþ yalnýz bir adamým
Beni býrakýn
Tek baþýma yaþadým
Býrakmadýlar bende aþk, bende gül
Bende özlem
Yaþamaktan arta kalan benim
Benim için ürkünç bir þey deðildi ölüm
Hýncým
Beni eskisi kadar güzel bulamayacak
Sindiremeyecek beni insanlar
Yetim hakký kul hakkýyla beslenenler
Çakallarýn sofrasýnda ben
Kursaðýnýzda kalan lokmayým
Ölürsem þair ölürüm
Beni ne geceler ne de çeteler korkutur
Benim ayaklarýmdý gümrah olan
Geceye ve soðuða damgasýný vuran
Þehrin insanlarýna gülünç gelen de bendim
Korku salan da
Gölgem acýlarýma hayranlýk duyardý
Adýmlarým garip bir hazla topraða basardý
Bir türküyü terennüm eder gibi
Þairdim
Ölüm için ihtiraslarla seçilmiþti acýlý gövdem
Ýçimde çýlgýnlýk, yasaklar, sürgünler
Eski dostlar
Býçaklar
Yarasalar
Üzünçler ve aþklar
Kýzlar bana ölümle gelirdi
Adýna dua edileceklerin arasýnda
Adýna þiirler yazdýðým kýzlar beni mahvetti
Bir güzele tükendi gençliðim
Sýrtýmda bir damla acý yok ki akmasýn
Dünya
Var mý benden daha fazla
Yaþamaktan yorulan
Benim öldüðüm dizelerde
Aþk þiirleri ne kadar gösteriþli
Oysa bendim aþkýn döl tutan hali
O acý ki, meþhur aþk acýsý
Bendedir sizde ki acýnýn özü, mayasý
Ezbere bildiðiniz þiir benim
Ben ki
Yaþadýklarýmý belgeleyen suçlara, günahlara
Kanlara
Acýlara direnç gösteren bir yürek ile meþhurum
Korku yanýmda titrek bir ceylan gibi dururdu
Çünkü
Benim ellerim soðuk havalarla yoðrulurdu
Daðlardan gelirdi yalnýzlýðým
Çetin rüzgarlar ile akrandý yüzüm
Geceleyin acýlar akardý gövdemde
Bir oluk gibi
Yüzümde kapýlar kapanýrdý
Gündüzleri ise yumruk gibi olurdum
Merdi yüreðinden
Nâmerdi gözünden tanýrdým
Aþksa
Kadýnlarýn sahiden kadýn olduðuna
Adamlarýn da bileðinin olduðuna inanmýyorum artýk
Ölmeden bir gün önce anladým
Yaþamak benim harcým deðilmiþ
Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.