Ben nerede ölsem
Ben nerede ölsem
Acý
Her gece bebekler gibi debelenirdi içimde
Gebe kadýnlar gibi karný burnunda
Adýmý soranlar mekruh
Gövdem yasak aþklara emsal
Mübâhat
Acýlar akardý yazgýmdan
Koyu ve aðýr acýlar
Memduh ve mübalaða
Yorganlarý ýslatan acýlar
Þarampol ve uçurumlarý gösteriþli kýlan
Siyah ipliði beyaz iplikten ayýrt ettiðim zaman
Tan
Bana ölümü anlat
Yaþamak rica eden ambulans mübhem
Azrail
Mazereti kazaya býrakýlan bir namaz kadar haklý
Yaþamak
Kösnül bir duygu içimde
Þehvet barýndýran bir piçlikte
Ben ne zaman ölsem
Geceler kanardý ellerimde
Solardý çiçekler yürüdüðüm yollarda
Kuþ kanatlarý yaðardý yüreðimde gümrah
Uçmak için yorgun
Ölüm için fazla güzel
Ýlginç umutlar çekerdi beni
Öldürecek kadar yeþil
Azaptan ýstýraptan cefadan uzak deðilim þimdi
Acýlar girdabýnda boðulan bir gençlikti benimkisi
Ýþte güz aylarý
Ýnsanlarýn bütün bilinmez yanlarý, bütün kaygýlarý
Deliler beni anladý
Ýhtimaller kuþku ve þüphe beni zorladý
Loþ ýþýklar ve hatýralar sarmaladý yüreðimin diþlilerini
Levyeler tornavidalar anahtarlar çözmedi beni
Vitesleri karýþýk bir traktör gibi
Ve o uzun sarmaþýk yollar bambaþka bir mâvera
Mâsiva
Beni mahvedecek olan þey
Þu kahrolasý zaman ve aþk
Her yürekte bir acý
Resmi yok ki göstersem
Yüreðimde açan çiçeklerin kanadýðý bilinsin
Artýk ne kavganýn bir tadý
Ne de aþkýn
Kahpe olmayan bir yaný mý kaldý dünyanýn
Muazzam bir inatla dönüyor dünya
Ýþte kambur güneþ ve onun belalýsý gece
Ben ne zaman ölsem
Karanlýk kapýlar kapanýrdý üzerime
Beni hiç bir þey dinç ve vakur göstermesin
Yalnýz sen
Ölüm
Yorgunluðumu anlayacak kadar güzelsin
Ey acý
Beni hatýrla
Ölüme terkedilmiþ bir çocuk ben
Öyle ölümler geldi geçti ki yanýmdan
Beni hiç sevmedi
Ölümler ayakta tutardý beni
Garip korkularým olurdu
Çocuksu
Gülünç
Mâbet sanardým ben çocukken korkudan sedirin altýnda saklanmayý
Her sünnetçi geldiðinde
Korkacak yaþlarýn arasýnda güzel bir gerçek dururdu
Çocuk tortularý
Bir izlenim býrakýrdý büyümek bende
Acýlara tutunarak ayaða kalkmaktý bendeki
Çocukken
Leðen ve ibriði ben getirirdim hep babama
Babam abdest alýrken ayaklarýna su döktürmezdi bize
Kul hakký geçmesin diye
Bir nevi liyakat belki
Bir anlam veremiyorum
Nasýl ki
Binalarýn dýþ cepheleri ve rüzgarlar arasýnda varsa bir mana
Babadýr heralde en saðlamý
Yere düþen aðaçlar arasýnda
Ýþte genç bir þair olarak ben
Hasadý baþladý þimdi ömrümün
Ben nerede ölsem
Kýrýlýr yorgunluk
Ayaðý buruk günler ve buruk yüreðim
Dinmek bir þekilde
Zamandýr beni affeden
Yoksulun ölümünde ki sadelik kadar gerçek
Ölür benim gibi
Ölmek bir þey
Yaþamak ayrý bir dert
Günahlar ve kirli aynalarda yüzüm
Tövbelerim beni hiç sevmedi oysa
Kalmadý söylenecek bir sözüm
Bir çok þey lazým
Atlar gibi doludizgin olmak yetmiyor
Sadýk kalabilmek için
Beni öldürün
Aþkla barýþýmam artýk
Bitmez bir uðraþý halinde beni zorlayan bir dert bu
Býkkýnlýk veren bir sadelik beni kanýrtan
Hiç bir þeye dokunmadan hiç bir þey yapmadan
Öyle boþ salon ve ben oturmak için
Eski aþklar gibi saatlerce susacak kadar yaþanmýþlýk
Saklamaz beni üzüntülerim
Acýlar, sevinçlere santraç oynamakta usta
Beni ayakta tutan bu dert
Bir sýðýnaktý belki atlarý mahmuzlayan acýlar gibi
Terler içinde yazdýðým þu iki satýr þiir
Ben nerede ölsem
Acý oradan doðar
Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.