Ervah-ý ezelden yoldur âleme
Diyardan diyara zaman gözlerin
Sadýrdan, satýra levhi kaleme
Ýz taþýr durmadan yaman gözlerin
Sokulur gönlüme, büyür günahým
Aklýmý küçültür, çoðalýr âhým
Dünyada kurulu nerde dergâhým
Yadýma sýlama harman gözlerin
Her hâle duyguya kâr ile zarar
Dört mevsim, beþ vakit ilhama yarar
Haddini bildiren nerdedir karar
Yasasý kendinden ferman gözlerin
Baktýkça susatýp ister haracý
Kuyusu derinde, suyudur acý
Kanýmda dolaþan zehri ilacý
Nazenin ömrüme çiyan gözlerin
Gölgesi karanlýk ýþýðý parlak
Dimaðda kopuþtur, þiirde bozlak
Yeminler olsun ki kelâmý muðlak
Sükûtun iline zeban gözlerin
Gündüzün merkezi, gece koðuþu
Bulutun gözünden nemi saðýþý
Baþýmýn üstünde dolu yaðýþý
Doruða oturmuþ duman gözlerin
Yýldýzî aldanýp göç etme bile
Yelinden savrulup düþersin sele
Yüreðe yaþatýr bin türlü çile
Ha koptu, kopacak tufan gözlerin...
Nezahat YILDIZ KAYA