Uðramadý sevinç Çalmadý kapýmý henüz En kuvvetli en sevdiðim yaným bile Mecalsiz, umutsuz, mutsuz
Hiç bu kadar hüzün basmamýþtý içimi Bu kadar tehdit etmemiþti yalnýzlýk Kemirmemiþti bu kadar keder Küçücük avuntular için yaptýðým arsýzlýk Yapmadýðýmdan da beter
Gecenin sessizliði çöktü yine Uyandý yüreðimdeki dert El bebek büyüttüðüm yumuþak huyum Bir daha yumuþamayacak kadar sert
Ruhumun en pýhtýlaþan yeri kanlar içinde Bedenim kýlcal, bilincim kapalý Kadavra kasvetine büründü tüm azalarým Yaþamayý isteyen bütün damar yollarým týkalý
Acýya dair ne varsa yaþandý fütursuzca Izdýrap çektiðim yerden kopsun hayat Umudum hasta bir ihtiyar, çok zor yürür Kaybettik içimdeki kendimi Ýyi insandý sizlere ömür
Sosyal Medyada Paylaşın:
SELÇUK KARACA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.