Çocuk! Sen dünyanýn rahmine yapýþýp, tutunduðundan beri Güneþin çýðlýklarýný duyuyorum.
Çocuk! Sen mi ahlaz? Dünyamý serseri?
Ne zaman aynaya baksam; Büyüdüðünü görüyorum.
Kana,Kana içsem diyorum güneþin kanýný Bir dolunay vakti, dokunsam yýldýzlara Avuçlarýmda yuvarlasam yarýný Dünü aklýma bile getirmesem. Bu gün söylediðim bütün yalanlarý, Ve; Elimde, Çocukluðumdan arta kalanlarý Geri verip anneme, özür dilesem.
Söylemiþtim sana anne, Ben, büyümek istemiyorum! Beceremiyorum iþte; gamsýz yaþamayý Ne zaman kendimle savaþmasam, O; gün, kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Hayat hiç durmadan koþmak derdin Baþarmalýsýn! yuksek tepeleri aþmayý, Dünya; o kadar hýzlý dönüyorki anne Onu seyrederken yavaþlýyorum.
Çekip gitsem diyorum,kaçýrmasam tadýný Sessiz bir eylul akþamýnda Küçük harflerle söylesem adýný Sonra alýp gölgemi yanýma uzaklaþsam Sana býraksam kaðýttan uçurtmalarýmý Hiç doðuramadýðým sezaryan umutlarýmý Rahminde, yüreðimin narkozlasam
Söylemiþtim sana anne! Ben, yürümek istemiyorum. Beceremiyorum iþte ,kendi ayaklarýmýn üzerinde durmayý Ne zaman sana tutunmasam, Caným acýyor,düþüyorum. Hayat Þelaleye benzer, akar derdin. Öðrenmelisin!dalgalarla boðuþmayý Dalgalar o kadar büyükki anne Ben arasýnda kayboluyorum
Çocuk! Sen þiirler yazmaya baþladýðýndan beri, Ruhumun saçýný okþuyor, uyuyorum.
Çocuk! Sen mi haylaz? Ruhum mu serseri?
Ne zaman aynaya baksam, Büyüdüðümü görüyorum... Sosyal Medyada Paylaşın:
volkan aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.