Çocuktum, ufacýktým, Top oynamadým vallahi... ama çok acýktým... Yoksulduk, yorgunduk, yoksunduk, Üstelik top alacak, Paramýz bile yoktu. Yoksulluk... Yüreðimize saplanan bir oktu. Ýþte tam da o yüzden, Oyuncaklarýmýzý, Kendimiz yapardýk biz ... Kelebek!!! Ve kendi kendimizi, Yoldaþ edindik, Yalnýzlýklarýmýza... Ve kendi kendimizle, Oyunlar kurduk akþamýn alacasýnda... Suretimizle arkadaþ olduk, Suretimizle yaren... Oyunlar kurduk suretimizle, Bir aðaç dalýndan atýmýz, Süpürgeden gitarýmýz... Anamýzýn öneceðinden, Þal yaptýk hayalimizdeki, Romalý askerlere... Günebakan gövdesinden küheylanýmýz, Þaha kalkardý gün doðumunda... O yüzden seni... Ýþte o yüzden, Arkadaþ seçmiþtik... Küçük kelebek!!! Su birikintilerinde, Kovaladýk gün boyu, Tekerlemeler eþliðinde.... “Kon kon kelebek, Hacý baba gelecek, Beþ para verecek “ Gün boyu... Tekerlemeler söyledik Zatýalinize.... Vallahi yoktu düþmanlýðýmýz... Çocukça bir oyundu iþte! Yoksa, Kýyabilir miydik size? Bir günlük ömrünüze... Bilseydik! Bir gün yirmi dört saat Ve yaþam bir günlük Tutmazdýk kanatlarýnýzdan Taze nefesimizle Ömür üflerdik sabahýn içinden Kuþluk vakti Can verir kanatlarýna Uçururduk özgürlüðe!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.