BİR KERE DAHA ÖLDÜM

Yanmýþ bir aðacýn açýlamamýþ yapraklarýnýn gölgesindeyim.
Babamý düþünüyorum.
Yokluðu kader sayardý.
Yoksulluðun en görkemlisini yaþayan anam geliyor aklýma.
Babamý ancak o anlardý.

Kuru bir derenin sýð sularýnda boðuluyorum.
Memleketim geliyor aklýma.
Ozanlarý yakýlan, yazarlarý zindanlarda boðulan,
Düþündükçe bende boðuluyorum.

Çürük diþimin aðrýsýna dayanamýyorum.
Bir týrtýlýn kozasýndan çýkýþýný izliyorum.
Jara’nýn kýrýk parmaklarýndan çýkan direniþ þarkýlarý dinliyorum.
Gitar seslerinde Neruda þiirleri okuyorum.
O acýlara karþý diþim utanýyor.
Çürük diþim artýk aðrýmaz oluyor.

Ýnsanlar kaç þekilde öldürülür.
Þehrin en kalabalýk caddelerinde veya arka sokaklarýndan birinde
Kýrmýzý kanýn çevresinde beyaz tebeþirle þekil çizilir.
Kaygýlý gözlerden uzak tutulan kiþi artýk bir faili meçhul.

Ufka bakýyorum akþam oluyor. Kalkýyorum yanmýþ aðacýn gölgesinden.
Çýkarýyorum ayaklarýmý kurumuþ dereden.
Dalgýn ve düþünceli yürürken caddelerden
Kaygýlý kalabalýk ortasýnda yatan bir yýldýz görüyorum.
Bir kere daha ölüyorum ben.

Ömər Yalçýn
13/02/2021


Sosyal Medyada Paylaşın: