Vefasızlığın mevsimi
Demek þimdi gidiyorsun.
Sevdamý uçurumun kenarýnda
bir baþýna býrakarak.
Demek sende terk ediyorsun beni.
Tek bir söz dahi söylemeden,
ardýna bile bakmayarak.
Güzel düþlerimizi,
yarýnsýz sabahlara kurban ediyorsun.
Öyle mi?
Asla senden gitmem demiþtin hani.
Asla!!
Hatýrlýyor musun?
Peki deðdi mi?
Yýktýn dünyamýzý,
düþlerimizi,
herþeyimizi.
Deðdi mi sevdam?
Deðdi mi?
Ayartmasaydýn gökyüzündeki yýldýzlarýmý,
kýskanmayacaktý hiç bir melek seni.
Ayrýlýk yazýlmayacaktý bu kaderime.
Bahtým kararmayacaktý.
Böylesine mahkum,
böylesine içim yanmayacaktý.
Eteklerin süpürürdü ya sokaklarýmý hani.
Sen benden gittiðinde,
Sonbaharda aðaçlar yapraklarýný
dökmemiþti henüz.
Nisan yaðmurlarý düþmemiþti
daha topraða.
Gönül þehrim apaydýnlýktý.
Her yer sen kokardýn ya hani.
Ýlk yapraðýn dökülmesiyle yere.
Güller rengini kaybetti,
Ben ise ömrümü.
Bu aslýnda Sonbahar deðildi,
Vefasýzlýðýn mevsimiydi.
Vefasýzlýðýn mevsimi.
Senden gelen herþeye Eyvallah...
Baþým gözüm üstüne derdim.
Lakin vefasýz olacaðýný
hiç hesaba katmadým.
Vefasýz da olsan,
asla kötü düþünmedim,
kötü bir þey yapmadým.
Kimseyi incitmedim,
kimseye yanlýþ yapmadým.
Sadece boþver gitsin dedim kendime.
Hiçbir kalp yýkamadý seni,
buna mý eyvahh diyeceksin.
Güneþ geceyi devirince
bunu da unutursun dedim.
Dedim demesinede...
O günden sonra yama tutmadý uykularým.
Sana doðru yol aldý bütün rüyalarým.
Adeta çýldýrdý...
Çýldýrdý sensiz yataðým....
Canýma canýma dikenler battý durdu.
Ýkiye bölündü adeta Ay.
Þiirlerim hep vefasýzlýðýna kaçýyor.
Caddelerim hep gül kokarken,
þimdilerde kurumuþ yapraklarý
elimde kana bulanýyor.
Tüm lambalarým kýrýk,
her yer karanlýk.
Gecenin alaca karanlýðýndayken,
harflerim uzuyor,
Sen diye diye...
Dilimde yemin adýný asla anmýyorum.
O vefasýz diye sesleniyorum
sana benzettiðim herkese.
Yazýk diyorum sonunda.
Ve artýk eminim.
Sonbahar deðil bu..
Vefasýzlýðýn mevsimi.
Sevdamýn üstüne.
Tutunduðum umudun üstüne.
Senin üstüne,
hep senin üstüne.
Kitabýn,
þarabýn,
Aþkýn üstüne yeminler etmiþtin.
Tekrar geleceðine inanmýyorum.
Sen þuursuz bir gecenin
alacakaranlýðýna düþmüþ,
kendini yitirmiþsin.
Saygýný bitirmiþsin.
Hiç ummadýðým bir anda
gelmek istesen de.
Sakýn gelme.
Sen bende artýk vefasýzlýk mevsimisin.
Vefasýzlýk mevsimi...
Yazan: Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.