PÎR-İ TÜRKİSTAN: HOCA AHMED YESEVÎ

Bir ömür Hakk yolunda yürümeye ant içti
Ahiretin tarlasý, dünya gözünde hiçti
Fâniye sýrt çevirdi, bâkî olaný seçti
Sayram ufuklarýndan doðan bir güneþti o
Gönül asumanýnda yýldýzlara eþti o

Tasavvuf mektebiydi, cehalete okuldu
Hakikat kovanýnda bir ana arý oldu
Gönül peteklerinde ballar balýný buldu
Buhara’dan Yesi’ye, gören gözümüzdü o
Derdimizin tabibi, gülen yüzümüzdü o

Hadisten ilham aldý, Kur’an ile beslendi
Mazlumlara aðladý, vakit geldi hislendi
Divan-ý Hikmet’inde müminlere seslendi
Orta Asya güneþi, Pir-i Türkistan’dý o
Küfrün karanlýðýnda, apaydýnlýk tandý o

Hakk’ýn sýrrýna erdi, kapýsýna dayandý
Pervaneler misali, aþk ateþinde yandý
Þenlendi gönül evi, Hakk nuruna boyandý
Ýlmin köþe taþýydý, Yaradan’a kuldu o
Menzile varmak için yola revan oldu o

Hakikati haykýrdý hikmetli sözlerinde
Serinliði düþledi ateþin közlerinde
Yunus Emre, Mevlâna yürüdü izlerinde
Dikenlerin içinden nice güller derdi o
Çile nârýnda piþti, maksuduna erdi o

Ümmetin aðýr yükü omuzlarýna bindi
Yaþ altmýþ üçe geldi, çilehâneye indi
Kavuþtu Yaradan’a, yürekte hasret dindi
Can evimizde candý, kül içinde güldü o
Ölümsüzlüðe doðdu, zannetmeyin öldü o

M. NÝHAT MALKOÇ








Sosyal Medyada Paylaşın: