SON POZ

Eski minder
Yüzünü göster
Göstermezsen
Bir poz ver

Akýl ermeye baþlarken
Daha o küçücük yaþlarda baþladýk poz vermelere
Neden, niçin diye sorgulayamamýþken henüz
Dönüp, dolaþýp , hayatýn bütün sahnelerinde
Oyunlarýmýzý en güzel þekilde sergiledik

Kimi zaman otuz iki diþimizi gösterdik hayata
Kimi zaman sakladýk
Eksik geldik
Tamamladýk
Otuz iki diþin peþine takýlmýþ giderken
Eksilenleri hep görmezden geldik

Aþçýyý aðlatan bir tek soðan deðildir
Soðaný soyarken aðlar olup bitenlere
Siz sanýrsýnýz ki soðan acý, yakar gözlerini
Bir ýrmak olur gözleri
Açar yaprak, yaprak
Kimse bilmez
Takýlýr tuzlu gözyaþlarý saçlarýnýn teline
Tuzlar, buz oluyorsa bu benim ayýbým deðil
Kýzarýr ruhum, bedenimin altýnda
Pis bir koku pineklemiþ burnunun ucunda
Siyah bir perde iner gözlerime
Karanlýk
Korkmuþsun
Kaldýnsa öylece
Hayatýn en gerçek pozunu vemiþsin
Saçlarýna aklar karýþmýþ
Yüzünde ölümün sahnesi
Kandýrmaz bir buse öpücük
Susuzdur
Soðuktur artýk her þey
Geride kalan
Bir kaç fotoðraf
Ve
Gördüðün en son yerdeki simsiyah bir perde ve onun gölgesi

Sosyal Medyada Paylaşın: