🔥Dem🔥
🔥Dem🔥
Mürekkepten dökülür mısralara
Vuslat çığlıklarım;
Göğsünün zemzem pınarından;
Kırk yıllık sözlenmiş hatıralarım.
Aklımın iklimlerinde tavaf ederim
Her gece seni.
Döner durur tüm duygularım.
Ayni eksende yine sana sevgili.
Bilsen gelişine ne adaklar adadım.
Köşesi yanık sayfalarıma;
Ağıtlı Kalemim ile satır satır
seni yazdım..
Bu Şiir Hasretinden Demdir sana.
Yaktığım Tütsülerin dumanını,
Sen diye ciğerime sardım.
İçime ayet ayet seni safranladım.
Avuçlarıma hasretini nasır yaptım.
Derinden yaralandım;
Ayrılığa tuz bastım.
Varsın yüreğimin zar’ı Yırtılsın.
Derimin Yedi kat derininde
Acılarım.
Yedi kat göğe ulaşsin niyazlarim,
Kalemimde Sakli Sözyaşlarım
Kaç kere gizlerimde,
Seni sakladım.
Bu Şiir Hasretinden Demdir sana.
Çığlıklarım dondu dilimde.
Yaramdan sardın Düşlerimde.
Kulaklarım sağir bugünlerde.
Kördüğüm sana Gönül bağım.
Burkuldu yüreğim,
Acılara nişan her bir yanım.
Yokluğuna ağlar kanyaşım.
Kavuşmadan Vuslata erdi,
Gönlümde Nöbet tutan aşkın.
Kök saldı Sevda çiçekleri,
Sensizliğe battı dikenleri,
Usulca kapanan gözlerim,
Uslanmadan aradi,
Sokak köşelerinde seni.
Bu Şiir Hasretinden Demdir Sana.
Yalın Ayaklarım kaç kere
Çıkmaz yollarda sana
koştu durdu.
Nasıl da nutkum tutuldu.
Gözlerimin feri yok oldu.
Gidişin yüreğime yük oldu.
Ayazda kalan ruhum dondu.
Mevsim hep hicran oldu.
Kalbimin tam ortasında,
Bir Acı Ömrüme hediye oldu.
Dilim söyledi son kelime
Hüzünlü bir Eyvallah,
Gidişin savurdu dilimden
Bir Hüzünlü eyvallah
Bu Şiir Demlendi Yokluğunda...
23.01.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.