Çok taþ vardý hayatýmda; Kendim bile þaþarým aslýnda, Çoðuna bilerek takýldým. Düþeceðimi biliyordum ya, Ondan hemen kalktým oturup aðlamadým. Hiç unutmam, birde ihanet ettim. Hasa kimseye deðil caným Bilir zaten tüm sevdiklerim. Kendime ettim ben, yine bilerek zaten. Kaldýrýp kenara koyduðum taþlarda oldu, Olmadý deðil, Ama düþünürüm arada, "Bir eksik mi düþtüm þimdi". Bilmem, Bilemem yani þimdi, bir eksik mi düþtüm. Yürümenin erdemi var halihazýrda Yara almadan. Ne iyiymiþ diyorum kaldýðýmda kendimle. Kanayan ne bir yerim var Nede kopmasýn diye koruduðum kabuðum. Taþlarim hala var elbet, yol boyu aralýksýz. Ama ben, Dümdüzüm iþte düpedüz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ebrarerturk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.