Karşı Evin Annesi.! (Deniz İNAN)

KARÞI EVÝN ANNESÝ :
Sen iki ters bir düz,
Kýrgýnlýklar örerken beþ numara þiþle,
Yumuþacýk kakaolu kekler yapardý,
Karþý evin annesi
Ýmrenirdim...
Mutfaðýndaki eksik malzemeden bihaber,
Tepeleme dolu kýzgýnlýklar yüklerdim diþlerimin arasýna,
Bilmezdim Anne.
Karþý evin babasýnda bitermiþ iþ,
Bunu görmezdim.
Hep baþýn aðrýrdý
Baþýn, hep aðrýrdý
Sýrf bu yüzden bile bazý zamanlar
Seni sevmezdim,
Küçüktüm Anne.
Bilseydim evinde su faturasý ödenmemiþ,
Çeþmeden akmayan suya,
Ýsyan etmezdim.
Sen iki kere ikinin dört ettiðini,
Ekmek hesabýndan bilirken,
Mis kokulu çamaþýrlar asardý karþý evin annesi.
Özenirdim.
Ellerindeki çamaþýr suyu kokusundan rahatsýz,
Çocukça bir küskünlük eklerdim gecelerime.
Oysa ellerin ruhuma akarmýþ saçlarýmdan,
Ömrümü tararmýþ titreyen parmaklarýn.
Bilmezdim Anne.
Büyümek denen illet dayanýncaya dek kapýma.
Ellerinin ne muhteþem olduðunu bilmezdim.
Küçüktüm Anne.
Yoksa,
Gün aþýrý patlayan sarý ampulü,
Mumla yamayacak yüce gönlünü,
Ezecek kadar ezilmezdim.
Sen çalý süpürgesiyle süpürürken dýþ kapýnýn aðzýný,
Taze boyalý saçlarýný savurarak süzülürdü karþý evin annesi,
Ayaðýnda yüksek topuklu bir isyan,
Düþündüm de þimdi,
Ne iðreti dururdu o topuklarýn üstünde dursan.
Senin çatlamýþ ayaklarýn vardý Anne.
Sabun kokardýn en beyazýndan,
Ýncecik bir yemeniyle gizlerdin,
Ölünce her bir teli yýlan olacak sandýðýn sýrma saçlarýný
Çok yeni anladým Anne.
Aðaran her saç telinden üstüme düþen payýmý...
Çocuktum Anne.
Bir bisikletim olsa bütün mutluluklar benimdi.
Babam eve sarhoþ gelmiþ, geç gelmiþ,
Hepsi sabah sokaða çýktýðýmda biterdi.
Bilmezdim Anne.
Karþý evden arta kalan çantalar dolusu giysi,
Üstümüze cuk otururken,
Ruhuna azap olur akarmýþ,
Bilmezdim benim Annem.
Gözünün yaþýyla her bayram arifesi vitrinlere bakarmýþ,
Sen ilkokul fiþlerimi kardeþimle hecelerken,
Telefonu keþfetmiþ karþý evin annesi.
Bilsen ne cahildin, ne görgüsüzdün gözümde.
Yak deseler yakacaðým yýk deseler yýkacaðým o dakika dünyayý,
Ne þu eski divan kalacak,
Ne çiçekli perdeler,
Þimdiki aklýmla ah bir sorsalar bana
Desem;
"O tertemiz günlerim
Hani þimdi nere deler."
Ben ay sonunu nasýl getireceðim diye
Hesaplar yaparken bir gün,
Oðlum nefes nefese yararak ortalýðý girdi içeri,
"Yumuþacýk kakaolu kekler yapmýþ"
dedi karþý evin Annesi.
Çok geç anlýyor insan Anne.
Ýlle de kendi Annesi...
Ýlle de kendi Annesi...

Deniz ÝNAN
Sosyal Medyada Paylaşın: