Anne Sen Şehir Kızıydın Ama Köye Gelin gittin

Ahhh anne ahhh!
Bugün de tadým tuzum yok
Sýkýntý ve kederlerim yine kat be kat üzerimde!
Dertlendikçe dertleniyorum.
Sayýlý ömür miadýmýn bir gün önce bitmesini öylesine arzuluyorum ki…
Ne zaman mahmur gözlerimi açýyorsam,
Yorgunluðum, kendimden bizarlýðým, artýkça artýyor.
Hem gönül yorgunluðum hem de beden yorgunluðum geçmiyor bir türlü.
Yemeye çalýþtýðým envaitürlü taamlarýn hiç lezzeti yok
Bu nasýl bir dünyadýr anlayamadým gitti.
Ýnsan denen en þerefli mahlûk en þerefsiz olmuþ.
Zalimlik almýþ baþýný gidiyor.
Ýnsanlarýn çoðu yapýlmasý gerekenleri yapmýyor.
Herkes iþin kolayýna kaçýyor.
Sadece ve sadece herkes kendini düþünüyor.
Böyle olunca ben ve benim gibilerin hal ve ahvali nice olur?
Ýçten gülmeyeli aylar olmuþ
Hatta gülmek nasýl bir þeydir unutmuþum.
Gülmek, ömrü uzatýrmýþ!
Gülmek, insaný mutlu edermiþ!
Gülmek, insanýn neþe ve sevinçlerini kat be kat artýrýrmýþ!
Sanki benim gülme yasaðým var!
Bu yasaklar ne zaman kalkacak!
Bu kadar iyi niyetli, bu kadar dürüst olmama raðmen,
Ýki yakam niye bir araya gelmiyor.
En leziz yemekler bile her daim yavan geliyor.
Hiç kimse ile bir kelime bile konuþmak istemiyorum
Ýnsan bu kadar mý kendinden aciz olur?
Ýnsan bu kadar mý kendine küser?

Ahhh anne ahhh!
Yine mezarýnýn baþýndayým!
Elimle topraðýný düzeltim.
Çok sevdiðin yedi veren Muhammedi güllerin,
Kurumuþ dökülmüþ yapraklarýný, temizledim.
Dayanamadým yine senle konuþuyorum.
Biliyorum bir þeylerin deðiþmeyeceðini,
Ama ne yapayým?
Bir insan, çar naçar olmuþ ise,
Bir insan, karanlýk çýkmaz sokaklarda kalmýþ ise,
Bir insan, kýblesini þaþýrmýþ ise,
Bir insan bilge iken, hiçbir þeyi bilmez olmuþ ise,
Bir insan gülmeye hasret kalmýþ ise,
Bir insan kendini çok sevdiði halde kendi kendine küsmüþ ise,
O insan kendi kendiyle konuþmaz mý?
Ölmüþ bir insandan bile medet ummaz mý?

Ahhh anne ahhh!
Gidecek baþka bir yerim yok!
Bu yüzden her daim sana geliyorum.
Ne olur beni hoþ gör!
Sana da gelmezsem hal ve ahvalim daha çok yaman olur
En çok beni sevdiðin için, çok sevdiðim bir türküyle beni uyutmaya çalýþýrdýn
Sözlerini hiç mi hiç unutmamýþým!
Daha dün gibi aklýmda.
“Yine þafak söktü sunam uyanmaz,
Hasret çeken gönül derde dayanmaz,
Çaðýrýram sunam, sesim duyulmaz,
Uyan sunam uyan derin uykudan” diye baþlýyordu
Sen de demek ki çok dertliymiþtin ki çok dertli söylüyordun
Hatta bazen söylerken aðlamaklý oluyordun
Aðlamana dayanamadýðýmý bildiðin için,
Hemen ses tonunu deðiþtiriyordun.
O günler çok güzeldi o günleri þimdi fellik fellik mum ýþýðýnda arýyorum.
Anne þehir kýzýydýn ama köye gelin gittiðini,
Ve sana çok sýkýntýlar yaþatýldýðýný anlatýrken,
Kayýn validenin sana yaptýðý zalimlikleri ve babamýn da sana karþý
Vicdan ve merhametsizliðini Ah çeke çeke anlatýþýn geliyor bazen gözlerimin önüne
Hatta kayýn validen için yaptýðýn bir bedduayý halen unutmamýþým.
“Kayýn validem inþallah mezarýnda dik otura”diyordun
Ben tabi ki ne demek istediini anlamýyordum.
Daha sonra anlamaya baþladým.

Ahhh anne ahhh!
Konuþtukça konuþasým geliyor
Çünkü her mezarýna geliþimde sanki biraz gam ve kasvetim azalýyor.
Ýþte bu yüzden rahatlýyorum.
Ýnþaallah yerin göðün sahibi þaný yüce olan Allah’ým,
Seni sevdiði kullarýnýn yanýna almýþtýr!
Ýnþallah rabbim sana zulmedenlerin belasýný vermiþtir.
Çünkü sana gün göstermediler!
Çünkü sana menzil murat aldýrtmadýlar!
Çünkü iki yakaný bir araya getirmediler!
Zalimin biri de bana gün göstermiyor!
Zalimin biri de benim iki yakamý bir araya getirmiyor!
Zalimin biri de bana menzil murat aldýrtmýyor!
Dayanacak gücüm kalmadý.
Sabrým ha tükendi ha tükenecek artýk!
Ben de her þeyi gören, her þeyi bilen, her þeyi duyan,
Her þeyden haberdar olan Allah’ýma havale ediyorum.
Rabbim sana yüzlerce kez binlerce kez gani gani rahmet etsin…
Bir daha ne zaman geleceðimi bilmiyorum
Anne ne olur hakkýný helal et bana!
Anne ne olur hakkýný helal et bana!
Anne ne olur hakkýný helal et bana!
04/Þubat/2021



Sosyal Medyada Paylaşın: